Kartki świąteczne

Dyscyplina w postaci kalendarza adwentowego sprawiła, że w tym roku mam już gotowe kartki z życzeniami na święta ;-) Jak widać robione przez konkurencję ;)))

Kalendarz adwentowy

No to zaczynamy! W takiej formie pierwszy raz. Rok temu zbyt późno pomyślałam o kalendarzu adwentowym i zwyczajnie zabrakło mi czasu na jego realizację. Nauczona doświadczeniem, w tym roku zabrałam się za to wcześniej. Początkowo pomysł był inny. Zebrałam już nawet potrzebne materiały, ale w trakcie stanęło na szydełkowych skarpetkach. Pomysł na ich wyeksponowanie także się zmieniał. Okazało się, że dwadzieścia cztery sztuki to dość sporo, żeby ładnie i praktycznie zawiesić je gdziekolwiek. Biorąc pod uwagę także kota Bronka i jego kocią ciekawość, musiały zwisnąć nieco wyżej. W końcu przytargałam stojącą przed domem starą drabinę.  

Nigdy nie przemawiały do mnie kalendarze adwentowe z ukrytymi w środku słodkościami czy drobnymi prezencikami. Nasz kalendarz to zadania do wykonania. Znalazło się w nim m.in. pisanie listu do Św. Mikołaja, robienie kartek z życzeniami, dekoracji świątecznych, nauka kolędy, sprzątanie pokoju, pieczenie pierniczków i wiele innych rzeczy, które z reguły i tak robiliśmy w grudniu, abo zwyczajnie nie starczyło na nie czasu ;-) Myślę, że będzie to świetna zabawa. A po wykonanych zadaniach skarpetki zawisną na choince.

Serduszka

Szydełkowe śnieżynki

Powoli zaczyna się najpiękniejszy dla mnie czas - przygotowań do Świąt Bożego Narodzenia. Już od miesiąca szydełkuję w świątecznym klimacie. Dzisiaj prezentuję najnowsze śnieżynki. Co roku wyszukuję nowych wzorów i te szczególnie przypadły mi do gustu. 

Gdyby ktoś był zainteresowany kupnem zapraszam k-k-j@wp.pl

Sercowa sprawa

Nic dodać, nic ująć. Ilość zawsze robi wrażenie ;-)

W międzyczasie

Najlepsze pomysły przychodzą wtedy, kiedy nie ma czasu na ich realizację. I choć nie powinnam była w tym tygodniu nawet spoglądać w kierunku koszyka z robótkami, nie mówiąc już o dotykaniu szydełka, to zrobiłam szydełkowe "coś". "Coś", bo jeszcze zastanawiam się, co to ostatecznie będzie. Może poduszka, a może serweta lub obrus na stół. Osobiście skłaniam się ku obrusowi, bo miałabym jeszcze sporo przyjemności z szydełkowania ;-)

A poza tym za oknem piękna jesień. I pomyśleć, że całkiem niedawno w skrzynkach rosły letnie kwiaty...

Szydełkowe firaneczki

W zasadzie trudno nazwać je firaneczkami, ale taką pełnią funkcję. Robiłam je latem, ale potem nie mogły doczekać się wykończenia i przeleżały aż do jesieni. W końcu wiszą i cieszą oko.

Zdjęcie nie jest najlepszej jakości, ponieważ robiłam je telefonem. Poza tym dzisiaj buro i ponuro, ale mam nadzieję, że coś widać ;-)

I wieczorową porą - bardziej widoczny wzór.

Dyniowy zawrót głowy

I kolejne materiałowe dynie.

Szydełkowy pledzik

Każdy z nas lubi jesienią otulić się ciepłym kocykiem, dlatego i Bronek dostał swój jesienny pledzik do legowiska. Jak widać szalenie modny, szydełkowy ;-) Powstał z resztek gromadzonych wełenek, które akurat dobrze zgrały się kolorystycznie. Będzie mu wygodnie i przytulnie jak wróci z nocnych wypraw w nieznane...

Dynie z materiału

Jesień zaczęła się u mnie już pod koniec sierpnia ;-) Choć jeszcze panoszyło się lato, wprawny nos mógł wyczuć w powietrzu nadchodzące zmiany. Wychodząc rano na trawę przed domem, nie dało się nie poczuć zimnej rosy na stopach. I wtedy właśnie zachciało mi się dyni. Rok temu znalazłam ten pomysł u Alizee, ale było już za późno by się zmobilizować i coś uszyć. Za to w tym roku obrodziło dyniami u mnie, oj obrodziło... Ale jak to mówią szewc bez butów chodzi, więc nie ma zbyt wiele do pokazania. Musicie uwierzyć na słowo, że było ich naprawdę dużo, kolorowych, kropeczkowych, kraciastych... 

Po długiej przerwie, małe robótki...

Bronek

Po prostu do nas przyszedł. Tym samym ułatwił mi podjęcie decyzji o posiadaniu kota. Wzbraniałam się długo, ale skoro sam nas znalazł…

Pierwsze chwile u nas...

Zawładnął naszymi sercami doszczętnie. Miał być kotem podwórkowym, ale szybko kanapa stała się jego miejscem.

Jak to mały kociak, sporo psoci, nawet więcej niż sporo! Obawiam się powoli o stan naszych kanap i drewnianych mebli… Jest bardzo towarzyski i biega za nami niczym  psiak. I bardzo lubi dzieci. Ma charakterystyczną plamkę na nosie :-)

Molestuje moje kwiaty i zostawia ślady na oknach...

Wszędzie wsadza swoją kocią mordkę...

Biega w bębnie pralki niczym chomik...

Jak poskromić taki żywioł ???